Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku! Nie, to nie jest moja ostatnia notka w tym roku, ale dziś jestem tak bardzo zadowolona z siebie, że chcę wykrzykiwać Wam wszystkie najlepsze życzenia, Smacznego Jajka i Mokrego Dyngusa również!

Zrezygnowałam w tym roku z oglądania anime na bieżąco, zabrałam się za to za trochę starsze produkcje (kilka nawet w moim wieku). Spoilery na Twitterze mi nie przeszkadzają, za to napięcie czekania na kolejną dawkę tak - chciałam więc wypróbować nowe odcinki nowego sezonu, a potem zmaratonować te interesujące w całości.

Hakkenden: Touhou Hakken Ibun był bardzo ładnym, ale totalnie bezsensownym anime. Nie mam pojęcia, czemu zabrałam się za drugi sezon, ale cieszę się, że to zrobiłam, bo nagle wszystko miało dużo więcej sensu - być może dzięki jakimś poprawkom z ich strony, lub to ja oglądałam tym razem uważniej.

Nowa ekranizacja Jojo's Bizarre Adventure okazała się zaskakującym hitem w 2012 i 2013 roku. Niestety, jej kontynuacji czegoś zabrakło - animowane Stardust Crusaders głównie rozczarowywało. A kiedy zekranizowanie czwartej części nie była do końca pewne, cierpliwość wiernych fanów nagrodzono.

Go! Princess Precure to trzecia seria Precure, którą zaczęłam i druga, którą skończyłam - oglądanie na bieżąco i to jeszcze wśród wesołej kompanii przyjaciół z Twittera dało mi energię, której do już zakończonego Smile Precure! nie znalazłam, aczkolwiek nadal strzelę odcineczek tu czy ówdzie, bardzo sympatyczne anime.

We wrześniu pojechaliśmy z mężem na tydzień do Berlina. Zwiedzaliśmy muzea, ważne turystycznie obiekty, zaliczyliśmy zoo, ale nie bylibyśmy nami, gdybyśmy jeszcze nie zajrzeli do sklepów z grami i mangami.

Seria gier Resident Evil jest długa, skomplikowana i niesamowicie interesująca. Niestety, beznadziejnie radzę sobie zarówno z horrorami jak i ze strzelaniem, więc preferuję poznawać ją gdy ktoś inny gra. To oznacza, że to ten ktoś wybiera część, z którą się zapoznajemy.

Space Patrol Luluco to urocze anime o dojrzewaniu nastoletniej dziewczynki. Tytułowa Luluco za wszelką cenę chce wieść zwyczajne życie, ale nie jest jej dane. Po tajemniczym zamrożeniu ojca zastępuje go w Kosmicznym Patrolu i razem z wiernymi przyjaciółmi wyrusza w podróż międzyplanetarną, aby ratować Ogikubo, swoje miasto.

 Japan Animator Expo to kolejny starszy projekt, dwuletni nawet. Niestety, przeszedł praktycznie bez echa - poza viralowym ME!ME!ME! - teledyskiem w stylu MTV, z techno i podrygującymi panienkami. Zniechęciło mnie to trochę do całego projektu - tyle kreatywności i jedyne co ludzi obchodzi to cycki.

Tak, dziś nie o anime, a o całkowicie mainstreamowym filmie Disneya. To znaczy - chciałabym, żeby był mainstreamowy, ale z jakiegoś powodu zupełnie nie jest w Polsce promowany, za to w dniu premiery cała Warszawa była oklejona jakąś żenującą animacją o seksownych owcach.

Jeden z moich twitterowych znajomych tak zabawnie memował o jakiejś bajce z tańczącymi dziećmi, że w końcu zaczęłam ją oglądać. Pisałam o tym już dwa razy - raz z lekką rezerwą, przy okazji pierwszych wrażeń i potem już z pełnym entuzjazmem w ciągu zeszłorocznych Dwunastu Dni.

Nigdy nie interesowałam się szczególnie grami z serii Final Fantasy, ale są one bardzo ważne w życiu bliskich mi osób. Dlatego rozróżniam poszczególne części, znam poniekąd fabułę i postaci, słucham ikonicznej muzyki. Broniłam części trzynastej, bo mimo ewidentnych wad, zawierała rzeczy, które lubię. Pograłam trochę w część czternastą, która jest najprzyjemniejszym MMORPG jakiego spróbowałam i jeśli kiedykolwiek zechcę grać dłużej w jakiekolwiek MMO, będzie to właśnie to. Ale na Final Fantasy XV nie czekałam.

 Publikowanie zapowiedzi sezonu na ostatnią chwilę ma tę niewątpliwą wadę, że można zachorować, zaspać, zapomnieć jak się pisze się i nagle już nie jest na ostatnią chwilę, ale grubo po niej. Dużą zaletą jest jednak to, że wszyscy już wrzucili swoje wersje, można więc porównać, podeprzeć się i podpatrzeć, co Shourii, Bobduh, Scamp, Falconhaxx, Guy, Kusonoki Akane, Avvesione i kolesie piszący Sakuga Blog myślą i czego się spodziewają. A jeśli chcecie wiedzieć co myślę ja, to dobrze trafiliście!

Nie, nie chodzi o serię o babochłopach, lecz o taką o czterech dziewczynkach tworzących wspólnie magazyn mangowy. To znaczy teoretycznie, bo bardziej zależy im na wygłupach i opychaniu się pączkami. Bardzo sympatyczne i odrobinę edukacyjne anime.

Wyjechana jestem do Berlina, pilnie planowałam podróż, więc nie miałam czasu pisać - ale za to nasze zwiedzanie będzie KANPEKI! Raczej nie będę siedzieć w internetach, więc nie odpowiem na komcie, ale być może coś wrzucę na Twittera lub Insta.

Legendarne studio Gainax, artystyczne Studio 4°C, słynny reżyser Akiyuki Shinbou... Co może powstać z połączenia takich mocy? Jak to co? Paździerz.

Zaczynają mi się kończyć screenshoty z Yuyushiki. wiedziałam, że ten dzień kiedyś nadejdzie, ale jednak ciężko mi się będzie pożegnać z Yuzuko, Yukari i Yui, już wkrótce. Nie mam też jeszcze pomysłu czym je zastąpić, żadna z dwustu czterech serii telewizyjnych które widziałam nie wyglądała tak dobrze.

Wakako to młoda kobieta, która wracając z pracy wpada czasem do jakiejś knajpki, zajadając się zawsze innymi specjałami i popijając dopasowany do nich alkohol. Wspominałam kiedyś o trollsubach do jej anime, ale nawet zwykła wersja jest bardzo przyjemną, krótkometrażową i comfy serią.
A jako że opowiada o jedzeniu, pojawia się wieprzowina. Delektująca się nią Wakako zanurza się w refleksji nad świnką, która poświęciła życie dla jej smakołyku. No i czyż świnie nie są najlepsze?

 Tak patrzę i patrzę na te notki o świniach i dochodzę do wniosku, że było ich już dwadzieścia, ale wszystkie o jakichś takich elementach tła, gadżetach w kształcie świni, postaciach pojawiających się na chwilę. Ma to dobre uzasadnienie - screenshoty z jednej sceny czy nawet tylko dwóch ujęć jest dużo łatwiej wybrać i ogarnąć niż z całej serii. A dziś anime, z którego mam 1025 zrzutów ekranu.

 Przygody nowej ekipy szkolnych idolek w pełni, a tymczasem dopiero niedawno zakończyłam przygodę z μ's. Nie było u nich zbyt dużo świń, w filmie nawet nie było ich w ogóle, ale co mam to pokażę:

A może by tak przejść w dwutygodniowy tryb publikacji? Nie pochłaniam tyle, żeby rantować co tydzień, zwłaszcza, że przecież nie o wszystkim mam coś do napisania.* No a jeszcze ostatnio więcej gram i oglądam rzeczy które już widziałam, absolutna degrengolada, panie, tego.

 Zainspirowana blogaskiem Goge wracam do pisania o strasznie starych starociach. Gwoli przypomnienia - do tej kategorii zaliczam wszystko starsze niż dziesięć lat. To granica bardzo płynna i ustanowiłam ją pięć lat temu, gdy kwalifikowały się tu głównie anime z lat 90. i wcześniejszych. Ale czyż i dziś nie zapomnieliśmy całego mnóstwa dzieł ze wczesnych dwutysięcznych? Czy słusznie zastanowię się innym razem, bo dziś seria już dawno pełnoletnia, z 1994 roku.

 Lipiec się kończy, a ja w ostatniej chwili zorientowałam się, że właśnie teraz mija piętnaście lat od kiedy zaczęłam się interesować tymi wszystkimi tajwańskimi bajkami. Zapraszam więc na nastukaną na szybko notkę nostalgiczno-wspominkową. Bo mogę.

 Poprzedni tydzień spędziłam na wakacjach, zaledwie z telefonem którym głównie robiłam zdjęcia i ze słabym albo brakującym zasięgiem, bo w górach. The horror! Dziś więc Biuletyn podwójny, bo praktycznie nic wtedy nie oglądałam ani nie czytałam.

Ten słynny film o Lego nie zachwycił mnie aż tak jak tych wszystkich oburzonych o brak nominacji do Oscara, co nieco mnie rozczarowało, ale był dość solidny i przyjemny. No i miał klocki Lego, a klocki Lego automatycznie są superdobre!

Tamako Market to chyba jedno z najmniej lubianych anime studia KyoAni, przynajmniej w kręgach, w których się obracam - choć wszyscy są zachwyceni filmem kinowym, który jednakowoż jeszcze przede mną.

Nie ma odpoczynku, nie ma wytchnienia, jedziemy dalej z Biuletynami. Prawdopodobnie pozdrawiam Was teraz z Zakopanego lub okolic, być może nawet właśnie nadal shitpostuję na Twitterze, bo zwiedzanie przecież jest dla frajerów!

Jakoś nie potrafię się przekonać do streamów, ale wiem, że dzisiejsza młodzież je uwielbia. Chociaż jest to kinda amazin, wystarczy przeciętne połączenie z internetem i w każdej chwili mamy dostęp do niezłej biblioteki anime - legalnie i w większości za darmo! Niestety, ponieważ żyjemy w biedacko-cebulowym regionie (znajdzie się w Polsce chociaż ze stu subskrybentów serwisu?), wiele, zwłaszcza starszych, rzeczy jest tu niedostępnych. Ale to co jest nadal starczy dla rozrywki i ku pokrzepieniu!

 Typowa Natalka - udało mi się raz opublikować "cotygodniowy" biuletyn raz faktycznie w tygodniowym odstępie, więc spoczęłam na laurach na jakiś kwartał. Jednakże dość już tej gnuśności! Biuletyny wracają! A jeśli podupadnę jeszcze raz, to powrócą i następny! Nie ma za łatwo!!!

Witajcie w corocznych, letnich zapowiedziach anime! Tak, wygląda na to, że istnieje jakiś pattern i chce mi się pisać o nadchodzących japońskich animacjach tylko późną wiosną. Może to kwestia zwiększonej ilości witaminy D w organizmie? Tradycyjnie, po suche i obiektywne fakty zapraszam na MAL, AniDB, ANN i Anichart, po cudze zdanie do Boba, Falconhaxxa, Kusonoki Akane, Avvesione, Shourii, Scampa i na Sakugablog, a moje opinie, poprzedzone latami nauki i researchu - poniżej!

O Vividredzie rozpisywałam się już wcześniej, nawet dość sporo - zarówno o pierwszym odcinku jak i o całej serii. W dużym skrócie to seria magical girls tylko z bardzo zaawansowaną technologią zamiast magii, w myśl zasady, że odpowiednio rozwinięte elektroniczne zabawki są nieodróżnialne od magii. A, no i jeszcze jest kompletnie nie adresowana do dzieci, bo nie zawiera morałów, za to dużo fanserwisu z nieletnimi, zwłaszcza ich pupami - nic dziwnego, to ta sama ekipa co stworzyła Strike Witches.

 Zapowiedzi anime są teraz na większości blogów, mamy też bardzo dobre interaktywne charty. Pierwsze Wrażenia już dawno mi się przejadły, no bo ile można streszczać i udawać krzyczenie na ekran z Shiftem (tak, to zawsze Shift, Caps Lock jest DLA SŁABYCH) że niby takie fejspalmy. Dlatego dziś spróbuję czegoś innego: opowiem Wam o anime, które oglądam w tym sezonie i dlaczego!

Seria książek i film tak bardzo się od siebie różnią, że twórczyni tej pierwszej bardzo nie lubiła ekranizacji, którą uważała za przesłodzoną i zbyt upiększoną. Miała rację - oryginalna Mary nie była ani piękna ani urocza, za to dużo bardziej tajemnicza, ale jednak w medium wizualnym wolę uroczą Julie Andrews w cukierkowym otoczeniu.

Temat niniejszego wpisu dojrzewał we mnie przez lata. Nie odczuwam jakiejś szczególnej potrzeby wyjaśniania czy usprawiedliwiania się, nie uznaję też czegoś takiego jak guilty pleasure czy oglądanie/słuchanie/czytanie ironiczne. Jeśli coś mi się podoba to po prostu biorę, choćby to były piosenki Justina Biebera czy Miley Cyrus albo zabawki dla niemowląt (za to w kształcie świnki!). Ale chyba dobrze jest znać własną motywację, choćby tylko po to, żeby móc rzucić nią na odczepne. To są moje powody - każdy ma własne. Polecam zajrzenie w głąb siebie i ich sprawdzenie.

Notka o samodzielnym szukaniu interesujących anime była jedną z najpopularniejszych na tym blogu. Niestety, niektóre rzeczy się już zdezaktualizowały, o innych zapomniałam lub je pominęłam. Nadal polecam tam zajrzeć, a dziś zapraszam do drugiej części, z typowo animowym, głupawym podtytułem!

 No to obejrzeliśmy z mężem tę słynną bajkę o memechomiku, jej chipsach i dręczonym bracie, pośmialiśmy się i w ogóle. Gdy oglądam sama, kompulsywnie łapię setki screenshotów, ale nie będę przecież co chwilę zatrzymywać gdy oglądam z kimś. Pozwoliłam sobie jednak na wyjątek od tej reguły, z wyższej konieczności: świń w odcinku szóstym!

Dziesiąty Biuletyn, fakje! Wiedziałam, że wiara i determinacja to wszystko czego potrzeba by osiągnąć sukces! Tylko czemu jeszcze trzeba pracooowaaaać...

 Jak już wspominałam, ostatnio oglądałam Ant-mana, jestem więc teraz na bieżąco z MCU i mogę nawet iść do kina na to słynne Starcie Cywilne. Oglądanie filmów w domu ma tę zaletę nad kinem, że mogę sobie w każdej chwili zatrzymać i połapać screeny. Albo poprzewijać gdy wyjdzie rozmazany (a w aktorskich zawsze coś się rozmyje!).

No i jak zwykle, Natalka zabrała się za coś i Natalka popsuła. Ale jak miała nie popsuć, skoro tak naprawdę nigdy nie zaczęła i Biuletyny były cotygodniowe tylko z nazwy, a nigdy rzeczywiście? Ale hej, anime nauczycielką życia i królową nauk, wstaję i walczę dalej - w końcu jak inaczej wyrobić nawyk, jeśli nie próbami? Nie chcę zmarnować dyszki na rzewne powroty, żałosne przeprosiny i żmudne nadrabianie, więc dziewięć i pół. Może za tydzień będzie dziesięć. A może od razu jedynaście, no bo czemu nie.